Wat zijn de soorten nieuwe energievoertuigbatterijen?

Loodzuurbatterijen zijn, als relatief volwassen technologie, nog steeds de enige batterijen voor in massa geproduceerde elektrische voertuigen vanwege hun lage kosten en hoge ontladingssnelheid. De specifieke energie, het specifieke vermogen en de energiedichtheid van loodzuuraccu’s zijn echter zeer laag, en het elektrische voertuig met dit als krachtbron kan geen goede snelheid en rijbereik hebben.

2, nikkel-cadmiumbatterijen en nikkel-metaalhydridebatterijen

Nikkel-cadmium-batterij (vaak afgekort NiCd, uitgesproken als “nye-cad”) is een populair type accu. De batterij gebruikt nikkelhydroxide (NiOH) en cadmiummetaal (Cd) als chemicaliën om elektriciteit op te wekken. Hoewel de prestaties beter zijn dan loodzuurbatterijen, bevatten ze zware metalen en vervuilen ze het milieu nadat ze zijn achtergelaten.

Nikkel-cadmium-batterij kan meer dan 500 keer worden opgeladen en ontladen, economisch en duurzaam. De interne weerstand is klein, niet alleen de interne weerstand is klein, kan snel worden opgeladen, maar kan ook een grote stroom voor de belasting leveren, en de spanningsverandering is erg klein bij het ontladen, is een zeer ideale DC-voedingsbatterij. Vergeleken met andere soorten batterijen zijn nikkel-cadmium-batterijen bestand tegen overbelasting of overmatige ontlading.

Nikkel-metaalhydride-batterijen zijn samengesteld uit waterstofionen en metaalnikkel, de gangreserve is 30% meer dan nikkel-cadmium-batterijen, lichter dan nikkel-cadmium-batterijen, langere levensduur en geen vervuiling van het milieu, maar de prijs is veel duurder dan nikkel-cadmium-batterijen.

3, lithiumbatterij

Lithiumbatterij is een klasse lithiummetaal of lithiumlegering als negatief elektrodemateriaal, waarbij een niet-waterige elektrolytoplossing van de batterij wordt gebruikt. Lithiumbatterijen kunnen grofweg in twee categorieën worden verdeeld: lithium-metaalbatterijen en lithium-ionbatterijen. Lithium-ionbatterijen bevatten geen lithium in metaalvorm en zijn oplaadbaar.

Lithium-metaalbatterijen zijn over het algemeen batterijen die mangaandioxide gebruiken als positief elektrodemateriaal, lithiummetaal of het legeringsmetaal ervan als negatief elektrodemateriaal, en die niet-waterige elektrolytoplossingen gebruiken. De materiaalsamenstelling van de lithiumbatterij is hoofdzakelijk: positief elektrodemateriaal, negatief elektrodemateriaal, diafragma, elektrolyt.

Onder de kathodematerialen zijn de meest gebruikte materialen lithiumkobaltaat, lithiummanganaat, lithiumijzerfosfaat en ternaire materialen (nikkel-kobalt-mangaanpolymeren). Het positieve elektrodemateriaal neemt een groot deel in beslag (de massaverhouding van positieve en negatieve elektrodematerialen is 3:1 ~ 4:1), omdat de prestaties van het positieve elektrodemateriaal rechtstreeks de prestaties van de lithium-ionbatterij beïnvloeden, en de kosten ervan bepaalt direct de kosten van de batterij.

Onder de negatieve elektrodematerialen zijn de huidige negatieve elektrodematerialen voornamelijk natuurlijk grafiet en kunstmatig grafiet. De anodematerialen die worden onderzocht zijn nitriden, PAS, op tin gebaseerde oxiden, tinlegeringen, nano-anodematerialen en enkele andere intermetallische verbindingen. Als een van de vier belangrijkste componenten van lithiumbatterijen spelen negatieve elektrodematerialen een belangrijke rol bij het verbeteren van de batterijcapaciteit en cyclusprestaties, en vormen ze de kern van de middenklasse van de lithiumbatterij-industrie.

4. Brandstofcellen

Een brandstofcel is een elektrochemisch energieconversieapparaat zonder verbranding. De chemische energie van waterstof (andere brandstoffen) en zuurstof wordt continu omgezet in elektriciteit. Het werkingsprincipe is dat H2 onder invloed van de anodekatalysator wordt geoxideerd tot H+ en e-, H+ de positieve elektrode bereikt via het protonenuitwisselingsmembraan, reageert met O2 om water te vormen bij de kathode, en e- de kathode bereikt via het protonenuitwisselingsmembraan. extern circuit, en de continue reactie genereert een stroom. Hoewel de brandstofcel het woord ‘batterij’ heeft, is het geen apparaat voor energieopslag in de traditionele zin, maar een apparaat voor energieopwekking, wat het grootste verschil is tussen brandstofcellen en traditionele batterijen.

Om de vermoeidheid en levensduur van batterijen te testen, maakt ons bedrijf gebruik van verschillende testapparatuur, zoals een testkamer met constante temperatuur en vochtigheid, een testkamer voor thermische schokken, een testkamer voor veroudering van xenonlampen en een testkamer voor UV-veroudering.

Testkamer met constante temperatuur en vochtigheid: deze apparatuur biedt gecontroleerde temperatuur- en vochtigheidsomstandigheden om verschillende omgevingsscenario's te simuleren. Door de batterijen langdurig te testen onder verschillende temperatuur- en vochtigheidsomstandigheden, kunnen we hun stabiliteit en prestatieveranderingen beoordelen.

Thermische schoktestkamer: Deze kamer simuleert snelle temperatuurveranderingen die batterijen kunnen ervaren tijdens gebruik. Door de batterijen bloot te stellen aan extreme temperatuurschommelingen, zoals een snelle overgang van hoge naar lage temperaturen, kunnen we hun prestaties en betrouwbaarheid onder temperatuurschommelingen evalueren.

Testkamer voor veroudering van xenonlampen: Deze apparatuur bootst zonlichtomstandigheden na door de batterijen bloot te stellen aan intense lichtstraling van xenonlampen. Deze simulatie helpt bij het beoordelen van de prestatievermindering en duurzaamheid van de batterij bij blootstelling aan langdurige blootstelling aan licht.

UV-verouderingstestkamer: deze kamer bootst omgevingen met ultraviolette straling na. Door de batterijen bloot te stellen aan blootstelling aan UV-licht, kunnen we hun prestaties en duurzaamheid simuleren onder langdurige blootstelling aan UV-licht.
Door een combinatie van deze testapparatuur te gebruiken, zijn uitgebreide testen op vermoeidheid en levensduur van batterijen mogelijk. Het is belangrijk op te merken dat het van cruciaal belang is om, voordat u deze tests uitvoert, te voldoen aan de relevante veiligheidsrichtlijnen en de bedieningsinstructies van de testapparatuur strikt op te volgen om nauwkeurige en veilige testprocedures te garanderen.